شربت زعفران مرکب [فران زر] (۲۴۰‌سی‌سی) (سنابل)

شربت فران زر فراورده‌ای طبیعی است که از ترکیب عصاره زعفران (Crocus sativus L) و شیره انگور (Vitis vinifera L)ب ه روش علمی تهیه و فرموله شده است. این فرآورده برای رفع هم و غم و غضب شدید توصیه شده است.

• کروسین (Crocin) و سافرانال (safranal) از مهمترین ترکیبات گیاه زعفران هستند. فلاونوئیدهایی چون سیانیدین (Cyanidin)، دلفینیدین (Delphinidin)، پلارگونیدین (Pelargonidin) و پیونیدین (Peonidin) نیز از مهم‌ترین ترکیبات میوه انگور شناخته شده‌اند. همچنین شیره انگور دارای طبیعت گرم و تر و مولد خون صالح بوده و همراه با کمی زعفران جهت رفع هم و غم و غضب شدید نافع است.
• اثرات ضدافسردگی، ضدتشنج و نیزاثرات آنتی‌اکسیدان و ضدسرطانی زعفران در مطالعات جدیدنشان داده شده است.
• انگور نیز با داشتن ترکیبات فالونوییدی، اثرات ضدالتهاب، آنتی‌اکسیدانی و ضدسرطان، محافظت از کبد و قلب و عروق برای آن در مطالعات جدید ذکر شده است.
• در یک تحقیق جامع و سیستماتیک، مطالعات بالینی که اثرات زعفران را بر علائم روانشناختی و رفتاری بررسی کرده‌اند، جمع‌آوری و ارزیابی شده است. بر اساس نتایج این پژوهش، زعفران دارای اثرات مثبت چشمگیر بر بهبود علائم افسردگی (در مقایسه با داروهای ضد‌افسردگی و پلاسبو)، اختلال خلق پیش از قاعدگی، ناتوانی جنسی و نیز خرده‌خواری است.
• اثر ضدافسردگی: مهار uptake دوپامین، نوراپی‌نفرین، سروتونین
• ضداضطراب: فعال کردن برخی گیرنده‌های بنزودیازپین نظیر BZ1, BZ2, BZ3
• در آلزایمر و پارکینسون: ۱٫ کروسین و کروستین دو ترکیب عمده موجود در زعفران، با مهار فیبریلوژنز به واسطه مولکول بتا-آمیلویید، باعث کاهش ریسک ابتلا به بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون می شود. ۲٫ کروسین با ممانعت از اثر اتانول بر گیرنده های NMDA، از اثر تخریبی آن بر حافظه جلوگیری می کند. ۳٫ کروستین با اثر نورومدولاتوری در پیشگیری و بهبودی بیماری پارکینسون در موش موثر است.
• تاثیر بر سطح قند خون و دیابت: زعفران با اثر آنتی‌اکسیدان قوی به سلول‌های بتای پانکراس جهت ترشح انسولین بیشتر کمک می‌کند. زعفران همچنین با افزایش برداشت گلوکز توسط سلول‌ها و فسفریلاسیون AMPK, ACC و MAPKs باعث اثرات ضد‌دیابتی می‌شود.
• تاثیر بر اترواسکلروزیس، پروفایل چربی و اختلالات ایسکمیک قلب بنا بر نتایج مطالعات in vivo: کروستین سرکوب رشد سلول‌های اندوتلیال گاوی القا شده با AGE را مهار می‌کند و به دنبال آن چسبندگی لوکوسیت‌ها به سلول‌های اندوتلیال به موازات کاهش بیان ICAM-1 کاهش می‌یابد.