چرا این دارو؟
بابونه گیاهی است که انواع مختلفی دارد. اما نوعی که در بسیاری از مناطق رایج و شناخته شده است، به زبان فرانسه و انگلیسی کامومیل، به زبان آلمانی کامیل و به زبان عربی بابونج نامیده می‌شود و در ایران به نام بابونه شیرازی شناخته می‌شود. این گیاه از زمان‌های بسیار دور مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ برای مثال، جالینوس حکیم قبل از کشف کینین، آن را برای درمان تب‌های نوبه (مالاریا) توصیه می‌کرد. همچنین، اعتقاد بر این بود که بابونه برای درمان دردهای ناشی از ضربات و تروماهای خارجی مؤثر است. از دیدگاه طب سنتی ایران، بابونه خواصی گرم و خشک دارد و به عنوان یک تقویت‌کننده تلخ محسوب می‌شود. در ادامه به بررسی خواص ثابت‌شده‌ی بابونه شیرازی می‌پردازیم.
- بهبود خواب: مصرف دو فنجان چای بابونه شیرازی، ۱۰ دقیقه پس از نوشیدن، اثرات خواب آور نشان می‌دهد که در بیماران قلبی همراه با افزایش اندکی در فشار آئورت می‌گردد و عارضه دیگری گزارش نشده است.
- اسهال: در کودکان ترکیب عصاره بابونه شیرازی و پکتین باعث کاهش مدت بیماری اسهال می‌گردد.
- در درمان قولنج، اگزما و پوشش زخم نیز کاربرد دارد.
- موکوزیت: زخم‌های دستگاه گوارش که از دهان تا مقعد ممکن است گسترده شده باشد و در اثر پرتودرمانی و شیمی‌درمانی ایجاد می‌شود با عصاره این گیاه بهبود می‌یابد.
- عصاره هیدروالکلی بابونه شیرازی به‌صورت شستشو و حمام‌های موضعی در التهابات پوستی و بافت پیوندی، زخم‌های عفونی و درمان زخم‌های باز، آبسه‌ها، بثورات جلدی و زخم بستر به کار می‌رود. همچنین در موارد عمل جراحی در ناحیه مقعد، التهابات واژن و درمان زخم‌های محل بخیه در اعمال جراحی زنان کاربرد دارد.
عوارض جانبی
ممکن است به‌طور نادر باعث ایجاد واکنش‌های خفیف آلرژیک شود و در صورت مصرف بیش از اندازه، علائمی چون سردرد، زخم دهانی، ورم چشم، تهوع و استفراغ و تعریق زیاد ایجاد کند.
نکات قبل مصرف
این دارو برای معده سرد رطوبی ساخته شده که غذا در آن هضم نمی‌شود و عبور غذا از آن به کندی صورت می‌گیرد و نفخ زیاد دارد.
تداخلات دارویی:
مصرف همزمان بابونه با داروهای ضدانعقاد، بنزودیازپین، وارفارین، سیکلوسپورین و به طور کلی داروهای رقیق‌کننده خون و همچنین الکل ممنوع است.
دیدگاه خریداران