عسل خام به نوعی از عسل اطلاق می‌شود که به‌طور مستقیم از کندو استخراج شده و هیچ‌گونه فرآوری روی آن انجام نشده است. این محصول تنها از یک فیلتر توری عبور داده می‌شود و در فرآیند تهیه آن، حرارت پاستوریزه‌سازی به کار نمی‌رود. همچنین، عسل خام هیچ‌گونه ترکیبی از شربت ذرت، شکر یا سایر مواد برای رقیق‌سازی یا تغییر طعم ندارد. در برخی موارد، این عسل به آرامی فیلتر می‌شود تا ذرات لانه زنبور و سایر آلاینده‌ها از آن جدا گردند؛ اما این تنها مرحله‌ای است که بر روی آن انجام می‌شود. عسل خام به‌طور کامل با عسل‌های تجاری متفاوت است و در ادامه، به تفاوت‌های میان این دو نوع عسل خواهیم پرداخت.
عسل خام به صورت طبیعی و بدون هیچ گونه فرآیند پاستوریزاسیون یا فیلتر کردن به مصرف‌کننده عرضه می‌شود و دارای رنگی مات و کدر است. در مقابل، عسل‌های تجاری که پاستوریزه شده‌اند، ظاهری شفاف و جذاب دارند. فرآیند پاستوریزاسیون نه تنها به بهبود رنگ و ظاهر عسل کمک می‌کند، بلکه ماندگاری آن را افزایش داده و با از بین بردن سلول‌های مخمری که می‌توانند بر طعم عسل تأثیر بگذارند، کیفیت آن را ارتقا می‌دهد. هدف از پاستوریزه کردن و بهبود ظاهری عسل، جذب مشتریان بیشتر است. با این حال، برخی از افراد بر این باورند که این فرآیند ممکن است منجر به کاهش میزان آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد مغذی موجود در عسل گردد.
عسل تجاری یا فرآوری شده معمولاً در دماهای 70 درجه سانتی‌گراد یا بالاتر حرارت می‌بیند. در فرایند گرم‌کردن، این محصول فیلتر می‌شود که منجر به ایجاد بافتی صاف‌تر و شفاف‌تر می‌گردد؛ زیرا ذرات گرده و سایر آلودگی‌ها از آن جدا می‌شوند. در مقابل، عسل خام به دلیل عدم فیلتر شدن، ممکن است حاوی ذراتی از کندو باشد، از جمله تکه‌های گرده، لانه زنبور عسل، موم و حتی تکه‌هایی از بال و پای زنبور.
عسل خام از نظر رنگ و بافت تنوع بیشتری نسبت به عسل تجاری دارد. رنگ آن ممکن است از روشن تا تیره متغیر باشد، بسته به نوع گل‌هایی که زنبورها از آنها گرده‌افشانی کرده‌اند. هرچند مطالعات گسترده‌ای وجود ندارد که نشان دهد عسل خام از نظر تغذیه‌ای بهتر از عسل تجاری است، اما برخی تحقیقات کوچک حاکی از آنند که این نوع عسل ممکن است فواید بیشتری برای سلامت انسان داشته باشد.
تحقیقات فراوانی به بررسی ویژگی‌های این محصول پرداخته‌اند. نتایج اکثر این مطالعات نشان می‌دهد که عسل خام دارای فواید متعددی مشابه دیگر انواع عسل است که در ادامه به تحلیل خواص عسل خواهیم پرداخت.
برخی محققان در پژوهش‌های خود به این نتیجه رسیده‌اند که عسل هیچ کلسترولی ندارد و مصرف روزانه آن می‌تواند به تنظیم سطح کلسترول کمک کند. مواد معدنی موجود در عسل نظیر پتاسیم، کلسیم و سدیم در مقابله با افزایش کلسترول مضر مؤثرند.
علاوه بر این، شواهد حاکی از آن است که عسل می‌تواند سطح کلسترول بد را تا 6 درصد و تری گلیسیرید را تا 11 درصد کاهش دهد و در عوض، میزان کلسترول خوب (HDL) را افزایش دهد.
در یک مطالعه و متاآنالیز، اثرات عسل خام بر روی 1105 فرد عمدتاً سالم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این آزمایش‌ها نشان داد که عسل قادر است سطح گلوکز ناشتا، کلسترول کلی و کلسترول بد را کاهش دهد و همچنین علائم بیماری کبد چرب را بهبود بخشد.
به علاوه، انواع عسل طبیعی معمولاً حاوی بره موم است؛ این ماده رزینی است که زنبورها از شیره درختان و گیاهان مشابه تولید می‌کنند. یکی از ویژگی‌های بره موم، کاهش سطح کلسترول و تری گلیسیرید می‌باشد.
پلی‌فنل‌های آنتی‌اکسیدانی موجود در عسل به مقابله با رادیکال‌های آزاد در بدن می‌پردازند که می‌توانند منجر به آسیب‌های سلولی و بیماری‌های قلبی شوند. این ترکیبات همچنین به تقویت سیستم ایمنی کمک کرده و از بدن در برابر هرگونه تهدید خارجی محافظت می‌کنند. با کاهش سرعت یا متوقف کردن آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد، سلول‌های ما سالم و نیرومند باقی مانده و از بروز پیری زودرس و مرگ پیشگیری می‌شود. برای اطلاع از قیمت عسل اصل، همین سایت زادمهر را مورد بررسی قرار دهید. ما در سایت زادمهر تمامی محصولات را زیر نظر پزشکان مورد آنالیز قرار می‌دهیم تا اصالت محصول مورد تایید قرار بگیرد.
مدارک علمی موجود به طور محدود نشان می‌دهند که مصرف عسل ممکن است به کاهش علائم آلرژی فصلی کمک کند. با این حال، یک پژوهش نشان داد که استفاده از عسل خام به مقدار زیاد می‌تواند بهبودهایی در علائم کلی و خاص آلرژی ایجاد کند و به عنوان یک درمان مکمل برای این مشکل مورد استفاده قرار گیرد. این مطالعه که در سال 2010 در مالزی انجام شد، شامل 40 شرکت‌کننده بود. نیمی از این افراد عسل و لوراتادین (که به عنوان کلاریتین شناخته می‌شود) مصرف کردند، در حالی که نیمی دیگر از لوراتادین و شربت ذرت با طعم عسل بهره‌مند شدند.
پس از چهار هفته، هر دو گروه به نسبت مشابهی از کاهش علائم آلرژی فصلی دست یافتند. اما پس از گذشت هشت هفته، گروهی که عسل را مصرف کرده بودند، بهبودی بیشتری نشان دادند. این در حالی است که در این مرحله، آنها دوزهای روزانه بالایی از عسل را می‌خوردند. بنابراین، انجام تحقیقات بیشتر و با ابعاد وسیع‌تر ضروری است تا تأثیر واقعی آن بر آلرژی مشخص گردد.
زمانی که عسل از شهد گل رودودندرون تولید شود، می‌تواند خطراتی به همراه داشته باشد. این نوع عسل حاوی سمی است که ممکن است منجر به بروز مشکلات قلبی، افت فشار خون و درد در ناحیه قفسه سینه شود. همچنین، مصرف زیاد عسل می‌تواند سطح قند خون را در افرادی که به دیابت نوع 2 مبتلا هستند، بالا ببرد. به دلیل وجود قند در عسل، بهتر است آن را به میزان معقولی مصرف کرد. افرادی که به گرده گل حساسیت دارند، باید از خوردن عسل خام پرهیز کنند؛ زیرا عسل حاوی گرده است و ممکن است سبب بروز واکنش‌های آلرژیک شود.
علاوه بر این، داروهایی که فرایند لخته شدن خون را کاهش می‌دهند (مانند داروهای ضد انعقاد و ضد پلاکت) ممکن است با مصرف عسل تداخل داشته باشند. ترکیب عسل و این داروها می‌تواند خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد. همچنین، داروی فنی توئین (دیلانتین) نیز با عسل سازگاری ندارد و ممکن است جذب این دارو را در بدن افزایش دهد، که در نتیجه می‌تواند عوارض و تأثیرات جانبی فنی توئین را تشدید کند.
ترکیب عسل با برخی داروها مانند سوبستراهای سیتوکرم ممکن است سرعت متابولیسم این داروها در کبد را تغییر دهد و تأثیرات و عوارض جانبی آنها را دگرگون کند.
برای کودکان زیر 12 ماه، مصرف عسل توصیه نمی‌شود به دلیل خطر مسمومیت بوتولیسم، در حالی که مصرف آن برای کودکان بالای 2 سال و بزرگترها خطری ندارد.
